Miloš Crnjanski je veći deo svog života proveo u seobama, često ističući da je čovek bez zavičaja. Posebno značajan deo njegovog života bio je u južnobanatskoj ravnici, a posebno se ističe vreme koje je proveo u Pančevu.
Crnjanskog sa Pančevom povezuje neraskidiva veza, jer je njegova majka, Marina (Marija) Vujić, potekla iz ovog grada. Ona je bila ćerka graničarskog oficira i varoškog kapetana Pante Vujića. Takođe, Crnjanski navodi da su neki od njegovih predaka po ocu sahranjeni u manastiru Vojlovica, nedaleko od Pančeva.
Rođen je 26. oktobra 1893. godine u Čongradu, Mađarska, a umro je 30. novembra 1977. godine u Beogradu.
U Pančevu je radio kao nastavnik, predajući četiri predmeta zbog nedostatka nastavnog kadra: srpski jezik, geografiju, istoriju i fizičko vaspitanje. Tokom svog boravka u Pančevu, često je menjao mesto stanovanja, a u ovom gradu je promenio tri adrese. Na zgradi pančevačke gimnazije danas se nalazi spomen-ploča u znak sećanja na njegov kratak profesorski boravak.
Crnjanski je ostavio svoj trag u Pančevu i urezom na Evangelističkoj crkvi, gde se potpisao imenom i prezimenom. Ovaj „grafit“ je poznat među Pančevcima i zaštićen je staklom od skrnavljenja.
U Pančevu je 1921. godine sklopio građanski brak sa suprugom Vidom Ružić. Njihova ljubav se suočila s brojnim preprekama, posebno zbog protivljenja Vidine porodice. Najveće probleme pravio im je devojčin stric, Žarko Ružić, koji je već bio odredio svoju bratanicu za jednog oficira. Kako bi umirila strasti u porodici, Vida iznenada odlučuje da ode u Pariz. Dok ju je ispraćao na stanici, Crnjanski joj je obećao da će joj pisati. Međutim, već sutradan stavlja kuću u Pančevu na prodaju i odlazi kod svoje voljene u Pariz.
Od 1921. do književnikove smrti 1977. godine, bili su nerazdvojni.
Život Crnjanskog u Pančevu obeležilo je i njegovo angažovanje kao kapitena i registrovanog fudbalera pančevačkog kluba Banat. Bio je poznat po tehnički doteranoj igri, maestralnim potezima i golovima, ali i po žustrom ponašanju prema sudijama. U teškim trenucima, pišući Andriću iz Pančeva, Crnjanski je istakao da ga fudbal održava: „zrak, veseli mladići, zelena trava, igra i pobeda oslobodili su me…“. Fudbalsku karijeru prekinuo je u dvadeset devetoj godini.